Η ενστικτώδης φύση των νεογνών να πιπιλίζουν είναι μια αντανακλαστική συμπεριφορά που διευκολύνει τη διατροφή. Η προγεννητική απεικόνιση έχει δείξει ότι τα μωρά πιπιλίζουν τον αντίχειρα ή τα δάχτυλά τους πριν τη γέννηση (Baby Center, n.d).

Πλεονεκτήματα:

Το πιπίλισμα είναι μια παρηγορητική συμπεριφορά που μπορεί να βοηθήσει στην ηρεμία των μωρών και την ανακούφιση τους από τυχόν πόνους, όπως για παράδειγμα την περίοδο που κάνουν την εμφάνιση τους τα πρώτα δόντια (American Academy of Pediatrics, 2006). Οι πιπίλες επιτρέπουν στα μωρά να πιπιλίζουν χωρίς να καταναλώνουν τροφή (δηλαδή, μη θρεπτικό πιπίλισμα). Ακόμη, η πιπίλα, καθώς και ο θηλασμός του δαχτύλου, αποφορτίζουν τα παιδιά από την ένταση που μπορεί να δημιουργηθεί σε μια κατάσταση άγχους, καθώς επίσης τα βοηθούν να κοιμηθούν ευκολότερα (Bergeret et al. 2006; JADA, 2007). Παράλληλα, η πιπίλα θεωρείται ένας τρόπος ικανοποίησης των αισθημάτων της άνεσης και της ασφάλειας των παιδιών καθώς μεγαλώνουν, για αυτό και η επικράτηση της πιπίλας σε αυτές τις περιπτώσεις φαίνεται μεγαλύτερη (JADA, 2007).

Η βέλτιστη ηλικία για τη διακοπή της χρήσης πιπίλας αποτελεί αντικείμενο συζήτησης, λόγω της πιθανής επίδρασης της στην ανάπτυξη της στοματικής δομής και λειτουργίας, η οποία με τη σειρά της είναι κρίσιμη για την παραγωγή ομιλίας.

Μειονεκτήματα:

Το παιδί μου είναι ακόμα πολύ δεμένο με την πιπίλα του. Πρέπει να ανησυχώ;

Διάφορες έρευνες κατέδειξαν αρνητικές συνέπειες της παρατεταμένης χρήσης της πιπίλας σε διάφορους τομείς. Μια μελέτη υποστηρίζει, ότι οι πιπίλες μπορούν να προκαλέσουν γλωσσικές και συναισθηματικές καθυστερήσεις στα παιδιά, και ειδικότερα στα αγόρια (Hertzog, 2012). Tα παιδιά που χρησιμοποιούν πιπίλες δεν είναι σε θέση να μιμηθούν εκφράσεις του προσώπου των άλλων από την στιγμή που η πιπίλα βρίσκεται συνεχώς μέσα στο στόμα τους. Μια άλλη συνήθης ανησυχία που εκφράζουν οι μητέρες σχετικά με τη χρήση πιπίλας είναι οι πιθανότητες δυσμορφίας των δοντιών ή και της σιαγόνας (Pansy et al, 2008). Η πιπίλα επίσης, μπορεί να χρησιμεύσει ως κάτι που οι ειδικοί αποκαλούν μεταβατικό αντικείμενο – δηλαδή, κάτι που ανακουφίζει το παιδί από το άγχος και το βοηθά να προσαρμοστεί σε καινούργιες ή δύσκολες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα η έναρξη του παιδικού σταθμού. Επομένως, η παρατεταμένη χρήση της πιπίλας ως ένα μεταβατικό αντικείμενο, μπορεί να οδηγήσει το παιδί σε γλωσσικές καθυστερήσεις, αφού μειώνονται οι ευκαιρίες να μιλήσει, να μιμηθεί ήχους, συλλαβές ή και λέξεις, δράσεις σημαντικές για την εξέλιξη του λόγου.

Υπάρχουν ορισμένοι καλοί λόγοι για να αρχίσετε να παρακινείτε το παιδί σας να παρατήσει σύντομα την πιπίλα. Άν το παιδί σας φαίνεται να υποφέρει από μολύνσεις του αυτιού, η πιπίλα μπορεί να προσφέρει κάποια ανακούφιση εκείνη την στιγμή. Παρόλα αυτά, σύμφωνα με μια έρευνα, φάνηκε πως τα παιδιά που δεν χρησιμοποιούσαν πιπίλες, παρουσίασαν 33{00e03a0206e432162fd6f2719295c8c8f214bc86555d2901a5fa9fb348341642} χαμηλότερη συχνότητα λοιμώξεων του μέσου ωτός (αυτιού). Επίσης, εάν το παιδί σας φαίνεται να έχει προβλήματα γλώσσας και ομιλίας, η πιπίλα δεν θα βοηθήσει την κατάσταση του. Αυτό συμβαίνει διότι το πιπίλισμα μιας πιπίλας κλειδώνει το στόμα του παιδιού σε μια αφύσικη θέση, καθιστώντας του πιο δύσκολο να αναπτύξει φυσιολογικά τους μυς των χειλιών και της γλώσσας του (Patricia Hamaguchi). Οι Barbosa et al. (2009) και Nelson (2012) υποστηρίζουν ότι η πιπίλα επιδρά αρνητικά στην ομιλία των παιδιών ηλικίας 3 – 5 ετών, μόνο στην περίπτωση που η χρήση της πιπίλας γινόταν για περισσότερο από 3 χρόνια.

Πώς θα κόψουμε την πιπίλα;

Όπως φάνηκε παραπάνω, η εκτεταμένη χρήση της πιπίλας ελλοχεύει διάφορους κινδύνους. Το κόψιμο της πιπίλας δεν είναι καθόλου εύκολη κατάσταση, αφού για τα περισσότερα παιδιά η πιπίλα συμβολίζει την ασφάλεια και είναι το αγχολυτικό τους. Έτσι λοιπόν, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί πότε και πως θα το επιχειρήσουμε και σιγουρά να έχουμε προετοιμάσει το παιδί γι’ αυτό το σημαντικό βήμα!

• Αρχικά, πρέπει εμείς οι ίδιοι να είμαστε αποφασισμένοι και να μείνουμε σταθεροί σ’ αυτή μας την απόφαση.
• Διαλέξτε μια χρονική περίοδο που το παιδί και γενικότερα το περιβάλλον στο σπίτι βρίσκεται σε ησυχία και κινείται σε ρυθμούς ρουτίνας. Για παράδειγμα, μην επιλέξετε να του κόψετε την πιπίλα όταν έχει γκρίνια γιατί βγάζει δόντια.
• Η πιπίλα να μην είναι σε εμφανές σημείο κατά την διάρκεια της μέρας, ούτως ώστε το παιδί να μην έχει εύκολη πρόσβαση σε αυτήν.
• Προσπαθήστε να αντικαταστήσετε την πιπίλα την ώρα του ύπνου με κάτι άλλο π.χ. με το αγαπημένο του αρκουδάκι, διαβάστε του παραμύθια. Σε κάθε περίπτωση το παιδί πρέπει να χαλαρώσει και να νιώσει ασφάλεια.
• Δώστε κάποιο «μεταβατικό αντικείμενο»όπως είναι τo αρκουδάκι, που όταν θα ασχολείται με αυτό το παιδί θα ηρεμεί.
• Εάν το παιδί είναι μεγαλύτερο μπορεί να προηγηθεί συζήτηση ή να διαβαστεί κάποιο σχετικό βιβλίο σχετικά με την διακοπή της πιπίλας.
• Να έχετε φτιάξει ένα πρόγραμμα που θα κρατάει το παιδί σε εγρήγορση, με πολλές βόλτες και παιχνίδι ώστε το βράδυ να είναι κουρασμένο και να το παίρνει ο ύπνος πιο εύκολα.
• Το σημαντικότερο είναι να μην αφήσετε το χρόνο να κυλάει μέχρι να το πάρετε απόφαση. Όσο πιο νωρίς τόσο πιο εύκολα!

 

Πηγές:

American Academy of Pediatrics. (2006). Pediatric Clinical Practice Guidelines & Policies: A Compendium of Evidence-based Research for Pediatric Practice (6^th ed.). Elk Grove Village.

Dana D. (2019, January 16). Pacifiers and your toddler. Aνακτήθηκε από https://www.babycenter.com/toddler/behavior/pacifiers-and-your-toddler_12254

Shotts, L. L., McDaniel, M., & Neeley, R. A. (2008). The impact of prolonged pacifier use on speech articulation: a preliminary investigation. Contemporary Issues in Communication Science and Disorders, 35(Spring), 72-75.